1. Η Αθήνα είναι η πρωτεύουσα και η μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδας, είναι μια από τις παλαιότερες πόλεις του κόσμου, με την καταγεγραμμένη ιστορία της να εκτείνεται περίπου 3.400 χρόνια. Βικιπαίδεια

TO BHMA TOY ΠΟΛΙΤΗ

TO BHMA TOY ΠΟΛΙΤΗ
............................................................................................................με καθημερινή ενημέρωση
Powered By Blogger

Πέμπτη 19 Μαρτίου 2015

Ο Ρωμιός του Γεωργίου Σουρή

   Σατιρική εφημερίδα "Ο Ρωμηός"    

Γεώργιος Σουρής (1853 - 1919) Σατιρικός ποιητής καταγόμενος από τη Σύρο. Εξέδιδε για μεγάλο διάστημα την σατιρική εφημερίδα "Ο Ρωμηός".

ΚαφενείοΚαφενείο
Είναι βέβαιο πως οι Έλληνες δεν μπορούν ποτέ να συμφωνήσουν μεταξύ τους. Άλλα λέει ο ένας, άλλα ο άλλος. Το πνεύμα της συνεννόησης δεν κυριαρχεί ποτέ στις συζητήσεις και δη τις πολιτικές. Η Ελλάδα βρίσκεται σε κίνδυνο και δεν υπάρχει ομοφωνία περί του πρακτέου. Κατηγορίες εκτοξεύονται εκατέρωθεν και αναρρωτιέται κανείς αν αυτή είναι η αιτία της λεγόμενης "κακοδαιμονίας" μας. Αν κοιτάξουμε πίσω πάντως στο παρελθόν, οι ξένοι έφεραν πάντα προβλήματα και ποτέ δεν μας υποστήριξαν αληθινά - με εξαίρεση τους Φιλέλληνες - σε όλη τη διαδρομή της νεώτερης Ελληνικής Ιστορίας. Στο ποίημα ο Σουρής καυτηριάζει το φαύλο ρόλο των ξένων.

Γεώργιος Σουρής - Ο Ρωμηός

Στὸν καφενὲ ἀπ᾿ ἔξω σὰν μπέης ξαπλωμένος,
τοῦ ἥλιου τὶς ἀκτῖνες ἀχόρταγα ρουφῶ,
καὶ στῶν ἐφημερίδων τὰ νέα βυθισμένος,
κανέναν δὲν κοιτάζω, κανέναν δὲν ψηφῶ.

Σὲ μία καρέκλα τὅνα ποδάρι μου τεντώνω,
τὸ ἄλλο σὲ μίαν ἄλλη, κι ὀλίγο παρεκεῖ
ἀφήνω τὸ καπέλο, καὶ ἀρχινῶ μὲ τόνο
τοὺς ὑπουργοὺς νὰ βρίζω καὶ τὴν πολιτική.

Ψυχή μου! τί λιακάδα! τί οὐρανὸς ! τί φύσις !
ἀχνίζει ἐμπροστά μου ὁ καϊμακλῆς καφές,
κι ἐγὼ κατεμπνευσμένος γιὰ ὅλα φέρνω κρίσεις,
καὶ μόνος μου τὶς βρίσκω μεγάλες καὶ σοφές.

Βρίζω Ἐγγλέζους, Ρώσους, καὶ ὅποιους ἄλλους θέλω,
καὶ στρίβω τὸ μουστάκι μ᾿ ἀγέρωχο πολύ,
καὶ μέσα στὸ θυμό μου κατὰ διαόλου στέλλω
τὸν ἴδιον ἑαυτό μου, καὶ γίνομαι σκυλί.

Φέρνω τὸν νοῦν στὸν Διάκο καὶ εἰς τὸν Καραΐσκο,
κατενθουσιασμένος τὰ γένια μου μαδῶ,
τὸν Ἕλληνα εἰς ὅλα ἀνώτερο τὸν βρίσκω,
κι ἀπάνω στὴν καρέκλα χαρούμενος πηδῶ.

Τὴν φίλη μας Εὐρώπη μὲ πέντε φασκελώνω,
ἀπάνω στὸ τραπέζι τὸν γρόθο μου κτυπῶ...
Ἐχύθη ὁ καφές μου, τὰ ροῦχα μου λερώνω,
κι ὅσες βλαστήμιες ξέρω ἀρχίζω νὰ τὶς πῶ.

Στὸν καφετζῆ ξεσπάω... φωτιὰ κι ἐκεῖνος παίρνει.
Ἀμέσως ἄνω κάτω τοῦ κάνω τὸν μπουφέ,
τὸν βρίζω καὶ μὲ βρίζει, τὸν δέρνω καὶ μὲ δέρνει,
καὶ τέλος... δὲν πληρώνω δεκάρα τὸν καφέ.

για την μεταφορά: Λίνα Σπαθαράκη


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΕΙΔΗΣΕΙΣ