ΚΟΙΝΩΝΙΑ
«Ο Καρτούς στη φυλακή» (γκραβούρα του 1858)
Toυ Τάσου Θεοφίλου
Ο Βασίλης έχει ξεκινήσει απεργία πείνας από τις 14 Μαρτίου διεκδικώντας το αυτονόητο: να του επιτραπεί να παρακολουθεί τις παραδόσεις των μαθημάτων της σχολής του.
O όρος σωφρονισμός είναι παλιομοδίτικος και απηχεί μάλλον αντιλήψεις που κυριαρχούσαν τον 19ο αιώνα. Η σύγχρονη προσέγγιση είναι πως η ποινή στοχεύει στην προστασία της κοινωνίας, αφενός μέσω της γενικής πρόληψης με τον εκφοβισμό των πολιτών βάσει της επαπειλούμενης νομοθετικής πρόβλεψης και, αφετέρου, μέσω της ειδικής πρόληψης ώστε ο δράστης να αποτραπεί από τη διάπραξη νέου εγκλήματος. Η ποινή σήμερα έχει ως διπλό στόχο την πρόληψη και την ανταπόδοση. Αυτή η πραγματικότητα αποτυπώθηκε το 1999 και επισήμως με την μετονομασία των μέχρι τότε Σωφρονιστικών Καταστημάτων σε Καταστήματα Κράτησης.
Τι γίνεται όμως όταν κάποιος κρατούμενος θέλει να περάσει από την παραβατική οικονομία στην νόμιμη αγορά εργασίας; Τι γίνεται όταν επιχειρεί να διεκδικήσει τα κατάλληλα εφόδια για το πέρασμα αυτό κατά την διάρκεια έκτισης της ποινή του; Τι γίνεται όταν κάποιος αποφασίζει να γυρίσει σελίδα στη ζωή του; Τι γίνεται όταν αποφασίσει να αξιοποιήσει όσο γίνεται πιο εποικοδομητικά την περίοδο της στέρησης της ελευθερίας του;
Ένα παράδειγμα είναι ο Βασίλης Δημάκης που είναι κρατούμενος των ελληνικών φυλακών εδώ και δεκαοκτώ χρόνια· πρόπερσι αποφάσισε να συνεχίσει το λύκειο και φέτος κατάφερε να μπει στην σχολή πολιτικών επιστημών. Ο Βασίλης έχει ξεκινήσει απεργία πείνας από τις 14 Μαρτίου διεκδικώντας το αυτονόητο: να του επιτραπεί να παρακολουθεί τις παραδόσεις των μαθημάτων της σχολής του. Ενώ έχει περάσει το ποσοστό των μαθημάτων που προβλέπει ο σχετικός νόμος, το Συμβούλιο της Φυλακής Κορυδαλλού ισχυρίζεται ότι η παρουσία του στα μαθήματα δεν είναι υποχρεωτική και ως εκ τούτου νομιμοποιείτε να του απαγορεύσει την παρακολούθηση.
«Αποφάσισα να τελειώσω το λύκειο πριν δυο χρόνια στις φυλακές Γρεβενών» λέει σε τηλεφωνική μας επικοινωνία «έχοντας στόχο να δώσω πανελλήνιες. Λίγες μέρες πριν τις προαγωγικές εξετάσεις η διεύθυνση των Γρεβενών με έδιωξε αναίτια και απρόοπτα από το κατάστημα στέλνοντας με στη φυλακή Πατρών όπου μετά κόπων και βασάνων κατάφερα να εγγραφώ έγκαιρα στο λύκειο της περιοχής στην κατηγορία των κατ’ ιδίαν διδαχθέντων, στέλνοντας επιστολή διαμαρτυρίας στον τότε υπουργό, κύριο Παρασκευόπουλο και ενημερώνοντάς τον ότι θα ξεκινήσω απεργία πείνας. Το υπουργείο κινητοποιήθηκε πιέζοντας τον Διευθυντή και έτσι κατάφερα να δώσω τις προαγωγικές μου εξετάσεις εκείνη την χρονιά. Ούτε στη φυλακή της Πάτρας τα πράγματα ήταν εύκολα αφού η εκπαίδευση των κρατούμενων δεν είναι φυσικά στις προτεραιότητες της διοίκησης. Κατάφερα, παρά τα συνεχή εμπόδια, να συνεχίσω και την τελευταία τάξη του λυκείου και να περάσω φέτος στην δεύτερη επιλογή μου στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΕΚΠΑ.
Τα προβλήματα συνεχίζουν και στον Κορυδαλλό όπου υποτίθεται έχω μεταχθεί για να παρακολουθώ τα μαθήματα μου. Όμως ενώ σήμερα το υπουργείο ισχυρίζεται ότι ενδιαφέρεται για την εκπαίδευση των κρατουμένων, οι προθέσεις αυτές κοντεύουν να γίνουν έργο μακέτας.
Έτσι, όχι μόνο δεν εξασφαλίζουν στους κρατούμενους κατάλληλους χώρους για να μελετήσουμε αλλά, επιπλέον, δεν μου εγκρίνουν τις ολιγόωρες άδειες εξόδου που δικαιούμαι για να παρακολουθώ τα μαθήματα μου, λόγω μιας αυθαίρετης ερμηνείας του νόμου που επικαλείται η διοίκηση της φυλακής.
«Η ειρωνεία είναι» καταλήγει «πως αν είχα περάσει σε κάποιο ΤΕΙ που έχει υποχρεωτικές παρουσίες δεν θα είχαν τρόπο να με αποκλείσουν. Στην ουσία πληρώνω το γεγονός ότι πέρασα σε σχολή της επιλογή μου».
Η φυλακή είναι ο τόπος που η γραφειοκρατία παίρνει διαστάσεις υπερφυσικές. Εκεί που οι προβλέψεις του Σωφρονιστικού Κώδικα ερμηνεύονται πάντα σε βάρος του κρατούμενου, όχι μόνο λόγω κάποιου σύμφυτου με την εξουσία σαδισμού των Συμβουλίων των Φυλακών αλλά, συχνά, μιας βαθιά ριζωμένης γραφειοκρατικής λειτουργίας, σύμφωνα με την οποία στο τέλος, οποιαδήποτε διοικητική ευθύνη προκύψει, βαραίνει εκείνον που ενέκρινε και ποτέ εκείνον που απέρριψε το δίκαιο αίτημα κάποιου κρατούμενου.
Το να καταφέρει κανείς να σπουδάσει στη φυλακή και παρά τις κατά καιρούς φιέστες του υπουργείου Δικαιοσύνης, δείχνει να είναι μια καθαρά προσωπική επιλογή που για να επιτευχθεί πρέπει να παρακαμφθούν με σκληρό αγώνα μια σειρά από τεράστια εμπόδια. Η φυλακή παραμένει μια γραφειοκρατική Βαβέλ που – ανεξάρτητα από τις διακηρύξεις του εκάστοτε υπουργείου – στόχο έχει να συνθλίψει τον κρατούμενο ανάμεσα σε αιτήσεις, αριθμούς πρωτοκόλλου και τις ευθυνόφοβες αποφάσεις του Συμβουλίου της Φυλακής.
____________
____________
omniaTV
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου